Yaşadı ve öldü diyecekler
Tanımadıkları halde
Yüreğimin güzel olduğundan bahsedenler
Şairdi diyecekler
Dik başlı
Kural dışı olan ne varsa karşısında
Hiçbir ihtimali gözönünde bulundurmadan

Toprağa imla ile basan ayaklarımı alacaklar
Karıncalara ayarlanmakta olan
Merhametli ve gariban
Diyecekler
Zarif ölürken de zariftir

Yorgunluğumu
Tepeleri çıkılmaz gösteren yanılgılarda kullanacaklar
Yüreğimi takacaklar
Köprüden geçmek için korkusuz

Ve ben
Bu dünyaya bozgunculuk salacağım
Salacağım o öfkeden beslenen sözlerimi
Acılar sayesinde tanıdığım dünyaya
Saldıracağım bütün hıncımla insanlara
Yaşamak için kural değil merhamet gerekli

Yaşadı ve öldü diyecekler sadece
Oysa
Ellerimle acıları bıçaklardım her gün
Süngülerden daha keskin sözlerim ile
Yazgımın
Yüzüne yüzüne vururdum
Neden benim için böyle hayat
Parçaları kaybolan bir yapboz gibi yarım ve umutsuz
Kimsenin sormak istemediği bir soru gibi kalırdım
Çözülmeyen

Bileyim neye kurban gittiğimi ya Rab
Bana kalan neymiş göreyim
İneyim
Acının özüne
Göreyim dibi
Göreyim o acının en doruğunu
Bana
Yazılabilecek bütün şiirleri yazdıran kırgınlığı
Göreyim nedir o
Herkesin yazmak istediği
İçinden atmak istediği
Haykırmak istediği şeyi

Yaşadı ve öldü diyecekler
Yaşadı ama nasıl
Bu hayatı bana zorla giydirenler
Bilecekler benim sahiden yaşadığımı
Gecenin içinden iniltiler duyarak
Neleri yüklendiğimi
Çünkü ben
Ellerimle ben
Sırtlanırdım yüreğini halkın
Gövdem
Yayından fırlamış her oka sahiplenirdi
Çocuklara değmeden
Çünkü çocuklardır beni yaşatan
Ayıklardım acıları çocukların gülüşlerinden
Dünya sürekli bir tarafını gösterip dururdu bana
İşte budur benim için yaşamak
İşte bu
Bu kadar
Yaşadı ve bitti diyecekler
Belki öldüm
Evet
Ama bitmedi
Dün Akif’ti
Bugün Ömer
Elbette bu devlet benim omuzlarımda
Elhamdülillah müslüman bir şairim ben
Çünkü besmele ile başlarım her şiire

İşte öldüm
Şimdi ülkem ne halde kim bilir
Çocuklar ölüme mi akranlık yapıyor hala?

Ömer Altıntaş