Cân
Yanıkların küfründe ışıldayan
Tek tek latifce Yar gibi elller ağlar gözlerinde Cemâlinde gülsuyu bir bilmece Efradın hikmeti sudur Su hülyaya aşık can Can üstume mihrabım Doğumun ölümümdendir Gözyaslarım Gibi bir endam giy Şebbe değen film ekranı Sokulduğunda mavi kalan Elim değirmen büyüsüdür Gönlüm sen de bir kıble Nazlanan kadifem Bir yağmur suratıdır Ut yut ve suratında bir unutkanlık Yaslandığım çarmıh Sende bir takvim yaprağı gibi Cüretli bir yumrukla hakkettiğini bulur o Sen korkma Kadına atılan (d)arbeden Mum gibi eridiğime de Yan bulmaca gibi Çöz herseyini kalbinde Ne var Kutsaldır diye Azametinden yere yığılacağımdan Değmiyorum yüreğine zaten Bil olmayı Ve insanı Ne kadar yükü ağır bir cürümdür Ka(l)fası yok olan bir damlayım Adam adım kalsin yanında Bir tarafı kadın koksun Bir tarafı çocuk Seker dağıt abisi Hicbir cocuk gözunü Cehenneme uğratmadan. Halaylarla Alayına isyan be Bir/aydan olmazsa Güneşe selam Isyana elveda Mum gibi takvim kağıdım Sonrası Falan da fistan Örtüsu gelinlik Ölüm olsun adı Çaresi nur/bahar çehrelere.. |