GİZEMLİ KADIN
Karanlığın mesken tuttuğu
İstanbulun arka sokaklarında Bir gizemli kadın Henüz adını bilmediğim Bir kıvılcımdan ibaretsin Yanacağımı bile bile Aldım seni içime yangın yarattım Kırlarda koşmak Sağanak yağmurlarda ıslanmak istiyorum Buhar olup kaybolma gizemli kadın Yorgun akşamlarda yoldaşım ol İçimde fırtınalar koparan güzel Yazın da kışın da ben olayım Ela gözlerinden süzülüp inen İki damla gözyaşın olayım Uykusuz gecenin sonbaharında Yine bir hayırsıza aktı yüreğim Hey gizemli kadın Sen yak beni kül et istersen Ben doğarım küllerimden İçimdeki şimşek çakıyor sana Mavi gölde yavru geyik misali Düşümdeki bebek gibi Erişilmez dağ gibisin önümde 🐋🐋🐋🐋 |