KARA SAÇLARINKARA SAÇLARIN Rengini karanlık geceden almış Dökülür omzuna kara saçların Perçemler ebruye gölgelik olmuş Kalbimde kanayan yara saçların Kurbanım saçının her bir teline Cilveyle kur yapar sabâ yeline İnerken belikler şeşden beline Eder beni pâre pâre saçların Gönlümü teliyle sarmak isterim Elimle tarayıp örmek isterim Yandıkça içine girmek isterim Şırıl şırıl akan dere saçların Zülüfleri tel tel yana ayırmış Kadir Mevlam lüle lüle kıvırmış Rüzgar esip ak gerdana savurmuş Yakar yüreğimi nâra saçların Yel estikçe burcu burcu kokuyor Bazen fular bazen tülbent takıyor Serin bir şelale gibi akıyor Uçuşurken vira vira saçların Yılların izi var bergüzarında Tutuşturur beni aşkın nârında Ezelden ebede bütün varımda Sanki alevden bir çıra saçların Bir nazar eylesem başım dönüyor Yaslasam omzumu acım diniyor Dokunsam ucuna elim yanıyor Benziyor ateşten kora saçların Yıldızları toka eyleyip taksam Eririm gözümün ucuyla baksam Az gelir tarife türküler yaksam Sürünür topuktan yere saçların Kıskanırım bağladığın yazmadan Gönlümdeki düğümünü çözmeden Gel gadanı alam beni üzmeden Yalnız gözlerimle tara saçların. Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ *şeş: Eşarp, başörtüsü |