KEFİL OLDUĞUM...G/izle düşlerini, düşüncelerimi… Meylettiğim kabrimde sızan iç sesimi İlikle, ah, ilikle yakanı Yakardığım kadar Rabbime Tasa etmeseydim keşke yürekteki hazanı. Misafiriyim ömrün Salkım söğütlerde gezinen yüreğin Şifası kimde acaba saklı? Kıldan ince boynum nasıl olsa Hakkın nazarında Bir sözcükten ne çok şey çıkardı oysa… Efkârın tüten dumanı Umudun savruk nazı niyazı Gökte saklı tembihleri atalarımın Ah etmediğim kimse Yalnızlığın tılsımıdır işte Şiiri yazdıran hüzün ve cefanın… Gücüm yetmez ki: Ne sana ne düne ne anda saklı kim varsa Sazı alıp da söyleyen sırtıma saplı hançerin Kanatan tasasında: Simli yollarda Sinmeden yaşadım madem bir ömür Sinemde saklı kömür gözlerinde aşkın Caka satan iblisin sesinden nasıl da uzakta Yaşar da yazarım bir başıma… Aşkın nazarında tek zerrem İhtimamla sevdiğim yer gök: Sanma da durduk yere ederim sitem Sinsi gölgelerin dalkavuk isyanına Ah, aldırış etmeseydim de keşke bir ömür Hicabın esintisinde yanan gözlerime değmesin sakın Nazarın nazarında varlığımın yok sayıldığı Tüten o dumanda boğulmak elbet önemsizdir tarafınca. Yenildim belki ne bir ne binlerce kere Yetemedim madem yetindiğime laf etmesin de kimse. Kantarın ayarı Sevdanın mazhar olduğu yangını Sanma ki söndürür şiirler tek kalemde. Tek kalemde sildiğin bariz Tevekkül yüklü mazimde edindiğim izlenim yersiz. Yar olmam da artık bundan sonra Haydan gelen sözcükler huya mı gider? Huysuzluğuma binaen Yaşımla yasımla kul köle olmadım ben dünyaya. Sapla samanı ayıramayan yıldızlar Işığım sönmedi sönmez de asla: Tutuklu olduğum kâinat ve imanda Vasıflarımı görmesen de Vakıf olduğum gerçeklerdir beni bağlayan bu ömre. Kabir azabına şahidim Kefil olduğum dürüstlüğüm ve sevgim İfa edemedim nice duygu Kolay gelmedin hem bu güne Elbet uydusu olmadığım karanlığın İhbar ettiği içimdeki sükûnu Bir tek severken ve yazarken kolluyorum Ruhumdaki bitimsiz mutu. Sevmesen de nefret edemem ben senden Ve hüzünden yana Dirayetimin sınandığı kadar Diridir yüreğim ve başım Baş edemediğim kimse değil de artık umurumda Tıpkı sökün eden bunca acının yanında Saklı tuttuğum o utku ve ufku Sonlandıramayacak kimseler yok pahasına Yok sayıldığım cihandan yana değil artık derdim Tembihli olduğum kadar da temkinliyim artık severken Ölümü telaffuz etmediğim kadar elemden Tutuşan sözcüklerime su olan inancın sayesinde Sudan sebeplerle gitmedim ben senden ve kendimden. |