Uzaklarda Kalan Şehirler
yere uzandığımda bir başka döngüden önce
onurla ölebilmek için "yeter" dediğim gök bir düş gibi yukarı kaçıyor dudağına uzandığım kadınların başkaları için kıpırdayan sözlerini fısıldardı içimi her gece basan vahşete adanan periler kibirle seviyorum benden kopamayan çocuğumu belalı, kitapları ve hayvanlarıyla bana düşman diye doğdu seviyorum onu erdemleriyle kin tutuyor, biliyorum ve beni öldürse belki biter yalnızlığı insanlara karışır olması gereken coşkuyla dolar varlığı susup, ellerimi basan ağrılarla saçlarımı hissettiğimde dinliyorum, binlerce gözün içinde beni nasıl adımla çağırdığını en fazla şöyle ölebiliyorum belleğim oğulsuz kalana kadar terkediyor her yeri ne bi cennet, ne bi cehennem ne de ismime dair bir çağrılış Benzer bi cadde hiç olmadı. |