Ölümden Sonra
Ya siyah diyorsun ya beyaz
Renkleri göremiyorum diyorum Anlamıyorsun Yaşama fırlatan yokluğun kirişiyle asılı konuşmak Tam şeref üstüne konuşurken beni yerden yere vuran kahramanın tebaası Zihnimde bir rulman dönüyor Kesilip, akkor olup, her yüzü keskin bir kamaya doğru Ben böyle bir sevgisizlik görmedim Uykuya dalarken kirpiklerime batan hayranlığa ayınca Uykularımı ve düşlerimi işgal eden yavanlık Sensin değil mi yaşamı tesviye eden mimar? Meneviş meneviş açar kırılganlığı Dağladığı yerden beni öldüren sırtı dönüklüğün Renk diyorsun Gözlerimi alıyor bu her neyse Anlamıyorsun Geçmişte bir gün, içimde büyüyen horlanmamış bir mahlep üstüne konuşmalıydım yaşamla Benim hatam Bir yenilgiyle birlikte sürünüyorsun Ben tutuluyorum duruma Ben de yeniliyorum |