BİR DİLEK TUT

Alaca karanlığa ay çöktüğü zaman
Bir dilek tut
Islanmış duvarlara çörekkenmiş ağırlığını
alıp destanlara yükle.
Gariban kırık yanlızlığını
İfritlere fısılda.
taş merdivenlerde sabrın eridiğini görürsün
Yüzüne bakan kaderin öfkesi  kükrer
Sarnıçlara gölgen düşer, oysa sen aydan öte bir şeysin
Barınamazsın, eşkiya nağmelerinde kulakların çınlar.
Kimbilir kaç kişilik sofralarda kesilmiş cezan
Ne olurdu güneşi görsen gurup vakti
Sabahın serinliği dağıtsa saçlarını
Aç kurtlara meze olursa umutların
Bir kaya dibinde söner son bekleyişin.
Gözlerinde hangi sevdanın izleri durur
Belliki katran dökülen her ışığın
çaresizliğini haykırır zaman.
Günahlarınla yaşadığına değil
Sevaplarınla öldüğüne şükret
Sürgün yaşanmışlığın tek vesikası
Ölüm ferman’a asılan çengel gibi sert
Benim gidişim sana yar değil
duruşum gökten bir şimşek
Haykırsan ne olur,
Önünde kambur yatmış yağmur taneciği
ıslaklığın gözlerinden gönlüne aktığı zaman
Gök gürlemesinin son çıpınışı olur. Baharın ve bilki dilsiz yüreğinin avazına benzer
Bir şiir oku
Bir dilek tut
Alaca karanlığa ay çöktüğü zaman