Sessiz Çığlık
ne günlere kaldık azize’m
ben hep aynı renk hüzünlenirim sensiz, senle ağlarım acımtıraktır göz yaşlarım sevinçlerim ise, hep tuz kokar başak verirdim zamanın tarlasında gelene geçene selam dururdum bazen çiçek açardım duvar diplerinde boynu bükük yurtsuz, kimliksizdim sesim hep boğazıma düğümlenir tellere takılır yapraklarım kanar da kanar iç kanama geçirir hayallerim sızısı dışardan duyulmaz sadece gözlerden okunur şu kahpe zamana alışmak çok zor be azize’m herkes çığlık çığlığa ben suskunluğuma sığınıyorum iç çekişlerimde her gün bir mezar açılıyor ceset ceset gömülüyorum ağlayanım çok olsa da ben sana ölüyorum... 10 Haziran 2021 |