Tam unutmuşken geldin aklıma.
Öylece kalakaldın fikrimde.
Yuva yaptın kuşlar gibi uçarcasına.
Mısralarında yakaladım seni aşkın.
Besteler iken adını.
Nasıl unutabilirim ki seni.
Gecenin bir yarısında aklıma geliyorken.
Unutmak kelimesini bile unutmuşken.
Üstelik seni böylesine derinden ve yürekten seviyorken.
Acımasızca kahroluyorken sevdandan.
Nasıl unutabilirim ki seni.
Bir başıma.
Tenhalarda vurulmuşken.
Bulmuşken kendimi senin kollarında.
Yaralı hâlime bile aldırış etmiyorken.
Senin ellerinde vermişken canımı.
Gözlerimi yummuşken gözlerine bakarak.
Aldırış etmeden.
Gücenmeden.
Gitsem de yanar mı canım.
A sevdiceğim.
A can parem.
Bilsen ki seni nasıl sevdiğimi.
Öyle uzaktan.
Öyle sesini özlerken.
Veda etmeden.
Resminde bulmuşken seni.
Bir şiirin hecelerinde.
Yahut kafiyeli sözcüklerinde.
Çok mu?
Hüznüm, sevincim, suskunluğum gizlidir sen de.
Ben de ki yerin çok mu?
Papatyam...
Ah canım.
Gecem ve gündüzüm.
Yârim de sensin.
Yaram da.