Bir kapı aralanıyor duyuyorum.
Bahar kapıda sanki bekliyorum.
Sensizlik bir buz kervanı, üşüyorum.
Bir kapı aralanıyor, görüyorum.
Güneş doğdu bu sabah senden habersiz,
Biraz sonra gözlerin açılacak.
Söylemeden geçmek mümkün değil.
Mahmur görünürsün belki.
Bunları söylemek kolay değil.
Seni topladım bir yer de.
Bir yerde böldüm hecelerine.
Güneşli günler gibisin bu zamanlar.
Toprağın ıslak yağmur kokusu gibisin başıma vuran.
Bilirim ahenkli bir duruşun var.
O hâlde senin adın bahar olsun.
Elimde duran bir resmin var.
Bir sen varsın durmadan çiçek açan.
Gülümsediğinde çiçek açtıran.
Ne dağların yankısı var,
Ne gidenin ağladığı bir dört duvar.
Sen nesin böyle bilmiyorum.
Bir beyit oluşuyor bastığın yerlerde.
Bir izdüşümü yuvarlanıyor cümlelerde.
Bazen didaktik bazen satiriksin.
Az biraz da epiksin destansı.
Daha ne olsun.
Bu böyle uzayıp gider.
Şimdi sen duruyorsun orada.
Aheste Aheste.
Öylece bakıyorsun gözlerime.
Biraz lirik ve biraz berceste.