EN ÇOK KİME BENZİYORDUN
Zamanın ağır geçtiği mevsimlerin kapanmaz yaraları saklı yüreğimde
Sessizliğin yankıları çınlarken kulaklarımda Ben gelmeyişine hala bir ad koyamadım nedendi niçindi bilmiyorum Gurbet şehrinden gelişini bekledim hep Gelmeyeceğini bile bile baktım yollara Kurban istiyordu belki bu sevda Bir gönül bir söz yada bir ömür Hesabı neydi bu aşkın bilmiyorum Göç vakti gelmiş yolcu gibi neyim var neyim yoksa yüklendim Bir gidişti artık bu sonu olmayan ve sana varmayan Kimi andırıyordu gülüşün en çok kime benziyordun annene mi babana mı bilmiyorum BEN HALA GELMEYİŞİNE BİR AD KOYMADIM NEDENDİ NİÇİNDİ BİLMİYORUM ALMUSLU ŞAİR. |