Hiç Bir Romanın Sonuna Okumadım Ben
Hiçbir romanın sonunu okumadım ben,
O yüzden mutlu sonlar bilmem. Baştaki hüzün kaldı aklımda, Bir de param parça olmuş yürekler. Acılı iniltilere karışmış sızılar, Kapı önlerinde birikmiş bekleyişler! Hiçbir romanın sonunu okumadım ben. Gönülden düşenin akıbeti nedir bilmem, Bu sancı kaç güne geçer yaldızlık kaç mevsim sürer. Yol üstü mezarlıkta kaç aşık yatar bilmem! Hiçbir romanın sonunu okumadım ben. Kim daha çok sevmiş bilmem, Hasretle ağlayan kimdir, beklenen kim? Serini meydana koyan, kendini sigaya çeken, Aşk pazarında cefaya talip olan kim? Hiçbir Romanın sonunu okumadım ben. Leyla vilayetinde naçar kalmış Mecnun’un halini bilmem, Kerem nasıl yandı Aslı nasıl dayandı. Ferhat Şirin için ne çileye katlandı bilmem! Hiçbir romanın sonunu okumadım ben. Gardan ayrılan trenlerin menzilini bilmem, Kavuşmak nasıl bir şeydir, sevinç neye benzer? Vuslat hangi renktir bilmem! Çünkü hiçbir romanın sonunu okumadım ben. Almuslu ŞAİR |