Biliyorum; Ağlıyorsun
Yine bensiz, yine yalnızsın
Ellerin ellerimi arıyor
Rüyalarında bulmak istiyorsun beni
Hayalime anlatıyorsun halini
Belki dönerim ümidiyle
Yollarımı bekliyorsun
Sen beni görmesen de
Ben seni görüyorum sevgilim
Ama elimde değil hasreti ben yaratmadım

Sensizlik çöküyor omzuma ağır ağır
Bulutlar misali şimdi
Umutsuzluğa ağıtlar yakıyorsun
Kuruyan güneş avuçlarında eriyor
Teselliyi kafesteki kuşlarında arıyorsun belki
Sigaranın külünde ateşler tutuşur
Yalnızlık, umarsızca ağladığında
Gözlerinde biriken iri yaş damlalarıdır
Ve hiç silmeden yanaklarında kurutmaktır
Sığınılacak bir omuz bulamayınca
Duvarlara başını yaslayıp ağlamaktır.

Gülüşünü özlemiş gözlerim
Bir çiçek gibi sararmış haline hiç alışık değildim
Keşke gözlerim rüya görürken kör olsa
Bu halini görmeseydim.
Umudunu kaybetme gülüm
Sabret acılara yenilme hasrete
Döneceğim elbet, bekle sen beni
Eğer Allah izin vermezde gelmezsem;
Yağmur yüklü bulutlar ecelim olsun
Seni seven bu yürek taş olsun
Yıkılsın gönül kalem
Ne kadar sağlam olursa olsun

Patika yolları vardır sevdanın
Baharında bile kuraktır mevsimleri
Sen yinede duanı esirgeme
Ta uzaklardan duyarım ben
Merak etme unutmam seni
Kendimi unuturum ama seni asla unutmam
Hoşçakal güneş gibi nur yüzlü yar!

2005

Hüseyin Özbay