MİHRİBAN...İhmal etme düşlerimi, Mihriban Yolun düşmese de uğra bir ara düşlerime ki Aymazlığında acı gerçeklerin Ördüğüm düşlerde saklı tut sesini En azından yüreğimin perçemine dokun titrek elinle Yetmedi çık tepeme Bil de seni başımda taşıyacağım Her rengin ılıman dokusunda Aşkın da şerefine Ektiğim sözcüklerden bir dünya inşa ettim edeli kendime Yalnızlığın nakaratı da sonlandı, Mihriban Ne cüssem ne cübbem Asılsız olan hangi duyguysa Yoktur da yalanım, Mihriban. Kazayağı imiş acıların yüzüme eşlik eden Alnımda beyazdan bir hilal Gecenin hükmünde Yaşardığım kadar yeşeren umutlarım Temsil ettiğim de değil hem Elbet içimin bire bir tezahürüdür yazdığım şiirler Varsın aşkın kancasına takılı Varsın yokluğun müdavimi Varsa yoksa varlığımın meali Yoksa şerh düşemezdim ömre Ve kapım da açık penceremde Hangi iklim olursa olsun gel, Mihriban. Doku tek tek duygularını Bil de eşleştiğimizi Ben senim, Mihriban Sense yorgunluğum ve çocukluğum Hüzzam makamındayım bu gece yine Gözlerimde s/üzülen kayıklar Görmez misin nasıl da dolu dolu göz pınarlarım Gözümü her yumduğumda Küçük bir çocuğa dönüştüğüm. Feri sönmeyen bir aşk ve özlem bu Yalnızlığın dilemması Sözcüklerin frekansı Tut elimi, Mihriban İhtiyacım var böyle bir dosta Hiç var olmadığını bilsem de dinle sen En azından yazdığıma binaen Saklı tut sırrımı Sırra kadem basan kimse Hiç yokmuşçasına tara saçlarını yorgunluğumun Münazara ettiğim sadece ruhumdaki tırtıklı bir hece bu: Mademki dost bildim seni Dostane bir selam gönder bana Ettiğim kelamı da al koy yüreğine Yüksünmeden sevdiğim kimse Kimliğime sahip çıkan zaten en ulvi rahmet. Aşkın gıyabında tutuşan mısralarım Andıkça Mevla’mı Su tutan hecelerin ayakları Bil de sinemde saklıdır varlığın Bense bir ömür sinmeden Hep sevdim insanları, Mihriban Dostluğun rütbesidir uzattığım elim Sevgiye müptela bir imge adeta İçimdeki kubbe Bil ki dostluğun mealidir Her dokunduğumda kalbine, Mihriban. |
tebrik ve sevgimle
❤