Güzel anam can anam çocuk yaşta evlendin
Yuvan mutsuz olunca saçın yolup kellendin
Gençlik harman ucundan tutuştu alevlendin
Duman çıkmadı ateşler içinde közlendin
Sönmedin usul usul sessizce yandın ANAM

Yuvan dağıldı iki çocuk kaldın ortada
Anan baban sen yattık dört kişi bir odada
Boğazından geçmezdi aşlar pişmiş tavada
Ben alayım diye son lokma kalır sofrada
Ummadın sokum edip ağzıma sundun ANAM

Kaderi, kara kalem yazmış duvak tacına
Ayak bastın gidince kızgın ekmek sacına
Bacım fazla geldi onu da verdin bacına
Evlat hasretiyle acılar kattın acına
Kanmadın derdine kederede bandın ANAM

Anam kundağı mı acınla sardın bürüdün
Kışın ben sıcakta yattım sen damı kürüdün
İğneyle rızkı aradın çileyi sürüdün
Biz gelişip büyürken sen küçülüp çürüdün
Senmedin yüzü nurlu nineye döndün ANAM

Göz nuru döktün dikiş diktin büyüttün beni
Emeğin üzgün giymedim elbiseyi yeni
Gençliğin heba oldu bize çürüttün seni
Her gece ağladın ıslandı yüzünün teni
Dinmedin sellerin içinde yundun ANAM

Her an yanımda oldun bacımla bölüşemem
Sen bu dünyadan gidersen mezarını deşemem
Bende hakkın çok, az diye aşağı düşemem
Her gün ayağın altını öpsem ödeşemem
Binmedin sırtıma bedenimde candın ANAM