Ne söylesem dilde yangınSeni avuç içlerindeki yangından Gözlerindeki simli yaştan Ve kuş yüreğinden öpüyorum Dem aynalara düşen saçını Ve at kılından tarağını/ Hep mintan içinde Hep yangın yerinde Saklarsın… Bakalım! Bu sene de divan dur Bu sene de kalp ayaz Geçecek yaraların Cemresine uzan Ellerin… Gönlümün nidasına düşen Sana soluksuz özgürlük Bu hançer tarlasında Bu çorak iklimde/ Vermezler almadan İliklerine kadar pişkin Yüz çizgilerine kadar Ağlarsın… Ne söylesem! Gülüm/ Sizden kalan iklimlerin duldasına Elek düşmüş tarlalarına anızına Şimdi; Yüz çiziklerimden geçse Yalnızlık harmanları Dilde yangın tarlaları Biçareliğimizden başka Açgözlülüğünüze/ |