Hüzünlü bir günün ardından hani
Buz gibi yatağına yalnız uzanırsın
Aklın hükmedemez kalbine
Yapıştırırsın kirpiğini kirpiğine de
Yine de uyku girmez gözlerine
İşte o haldeyim ben

Geceye yayılan o eşsiz ten kokunu
sessizce soluyamıyorum
Sabahlara güneş gibi doğan o sarı saçlarını
usulca okşayamıyorum
Yârim bir ömürlük bıraktığın keder bu bana

Ağlak bir gecenin sabahında hani
Uyanmamak için yastığına sarılırsın
Aklın uyan der de, kalbin ölesiye bitkindir
Güneş halini görmesin diye utanır da
Perdeleri açmak istemezsin
İşte o haldeyim ben

Geceleri o masum güzelliğine
uyanıp uyanıp bakamıyorum
Ay doğan o sol yanağını
usul usul yanaşıp öpemiyorum
Yârim bir ömürlük bıraktığın keder bu bana

Kaderi Tanrı, kederi kul yazar
Güneş aya, benim sana baktığım gibi bakar
Birisi gece, diğeri gündüz doğar
Ben senin gönlünde, ne zaman doğacağım gülüm

Cahit Fıkırkoca
26.04.2021, Ankara