Sır Gibi Kalacak
Yine matem düştü, var bana hüzün
Acıyla kalbime, saplanır sözün İstemem bakmasın, yüzüme yüzün Yüzüme bakacak, yüz mü bıraktın... Giderken hançeri, sapladın cana Hem gözden hem kalpten, doyurdun kana Haince her şeyi, söyledin bana Dahada diyecek, söz mü bıraktın... Şu masum yüzüme, kin ile baktın Nefret gölü olup, içime aktın Ne varsa doldurdun, yüreği yaktın Gönlüme dökecek, köz mü bıraktın... Rezilce önüme büktürdün başı Sayende doldurdum, bağrıma taşı Ağlaya ağlaya, kurudu yaşı Kanları akacak, göz mü bıraktın... Gönlüme ateşin, koru doluyor İklim ayaz olup, beni buluyor Her lokma ağzımda, zehir oluyor Hazınlar dizecek, güz mü bıraktın... Kalbi parça parça, böldürüp gittin Yüzüme elleri, güldürüp gittin Yürekte sevgimi, öldürüp gittin Bir daha sevecek, öz mü bıraktın... Duysam inanmazdım, görsemde düşte Acı bir hatıra, sahte gülüşte Kapılar kapandı, peşinden işte Geriye dönecek, iz mi bıraktın... Sanma ki kalbimi, derin oymadın Her türlü acıyı, verdin doymadın Kırdın bacağımı, derman koymadın Peşinden gelecek, diz mi bıraktın... Eli " O " na açtım, göz " O " na bakar Sürecek bu hesap, mahşere kadar Bu büyük utancı, ettin aşikar Sır gibi kalacak, giz mi bıraktın... "Sen bir zalim yolcu, ben garip hancı" Haince gidişin, bir derin sancı Artık düşman gibi, iki yabancı Bizde biz olacak, biz mi bıraktın... Erhan DOĞANAY |