Buğu Buğu ÇayGecenin sinesini ısıtır nefesiyle Bungunluğu dağıtır buğusuyla dem be dem Kaşık zil takıp oynar şıngır şıngır sesiyle Kuruyan dudaklara buğu buğu çay kadem Büyülenir bakışlar onun berrak suyunda İklimi her mevsimde eşsiz gülistan olur Zarafeti pekişir hayatın hay huyunda Çay tütsülü diyarlar huzura vatan olur Berrak bir öykü ile başlar çoğu kere gün Hayra yorar dudaklar duru suyun düşünü Çayın şekeri ile erir de cümle hüzün Demlik nakşeder ana Leyla’nın gülüşünü Günün nihayetinde dile takılır şükür Akşamın rengi suda öyle tutuşur yanar Yuvalarına döner kuşlar hem yorgun hem hür Bülbülün sinesinde gül için gönül kanar... Ankara, 23 Mart 2021 İbrahim Kilik |