Realist AşkŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Acılar; şâirin mürekkebi
İncinen yüreği Hayâta hibe verdiği ömrüdür.... Kalemin mimarına Şiire vedam dır. Gizem hibelidir sevda gülüşlerim geceden kalmış kangreni aşk kemirgen acılar sessiz çığlık göğsü çökertiyor, çökerten deprem gibi ş i m d i öyle yoksulum rüzgâra öyle dağınık yamalı entarisi sırtından hiç düşmeyen düşlerde talan, kör olası hayâller son bir kaçak sigara tütünlenseydim, küllense yarama idam sehpasına koyulmuş umutlar hani diyorum ilk son kez aşk tutsaydı ellerimi kelebeklerin öykülerini maviye boyardım. bir duâ var göğsümde göçük göz kapaklarım yığın yorgunluk uykulu kitaplarım, yazılacak realistliğe senaryosunda a t e ş ile s u senarist, yönetmen mi bilemedim birazdan buhar olacak a t e ş ile s u zalim olan kader mi bilemedim sokakta oynuyor daha çocukluğum hangi ara büyüdüm uçurum yolculuğuna solumda rüzgâr yalnızlığı kayıp çağ sağım salkım, salkım ironi yara acının koynunda büyümüşüm ki annemin sızlayan ak sütünü emdim zeri saçlarımda çocuk gülüşü ördüm bilemedim hangi çiçeği, böceği ezdim bilemedim, yoksa gözlerinden öperdim. sustur sevdanı Asi acıdan ölünmüyor selamını almam hayât ömür kısa merhabam çocuklara çiçeklere, kuşlara gün/aydınlara, gün/aydınlar yarınlara "umut, umudun bittiği yerde umut, tomurcuk gibi filizlenir." Beni unutmayın kitaplar Gizem |
Kaleminize gönlünüze sağlık.