GÖNLÜMDE KAÇ SEVDA ÖLDÜ DE GİTTİ
Dudak bükme harap gönlüme bakıp,
Senden önce kaçı geldi de gitti. Ruhuma kahreden bir yangın yakıp, Bağrımı hicranla deldi de gitti. Saçlarımda karlar, gözümde yaşlar, Eridi, tuz oldu bağrımda taşlar, Yuvadan uçarken o göçmen kuşlar, Kalbimden sevinci aldı da gitti. Taşlaşmış kalplerdi karşıma çıkan, Hicranlardır beni genç yaşta yıkan, Aslında faniymiş zaman ve mekân, Yıllar ümidimi çaldı da gitti. Önce masumdular, sonra da zâlim, Birden hazan geldi, kırıldı dalım, Hicranla perişan olunca hâlim, Çoğu alay edip güldü de gitti. Yeminler bir balon misali söndü Mazeret hazırdı dün artık dündü Günül o gözlere ah nasıl kandı Hepsi yeni bir aşk buldu da gitti Kalbim kırılınca koptu kıyamet, En acı sözlerle doğdu şikâyet, Alınca sevginin yerini nefret, Sevda çiçeklerim soldu da gitti. Geçer dedi dostlar geçer bu günler Yıllarla yarıştı en küçük anlar Yalvarsan yakarsan kim seni dinler Mevsimler bağrımı deldi de gitti. Unutmadı gönül yıllar geçse de Vefasız dudaklar ömrüm içse de Sevda duygularım ölüp göçse de Her gece gözlerim doldu da gitti Bir hevesmiş meğer çoğunda sevda, Kötü aldanmışım amma ne fayda, Yok artık maziden şimdi bir seda, Gönlümde kaç sevda öldü de gitti. |