Kendime Yalnızlıkgöklerde uçuyor kalbim büyük yalnızlığım geziyor üzgün nehirlere benziyor halim ne varsa utançtan yana ateşe veriyorum yorgun bozgun donmuş dağ eteklerinden iniyorum sükun bulmuş gövdem bir şehre sığınıyor ürktüğüm gecelerden kurtuluyorum şehrin maviliğinde kendimi kendimden saklıyorum. şehrin pusuları gece gündüz hiç durmuyor alevlerine düşmekten kaçıyorum kızgın çehremi bırakıyorum ardımda hayal dünyamın penceresinden giriyorum kaçıncı gün batımı her gece başka bir rüya her yeni gün başka bela kendim seçtim mutluluk şehri İstanbul’da ruhumu bırakıyorum yalnızlığımı seriyorum yedi tepeye okunmadan geçen kitabelere saklanıyorum .. Mustafa kaya 09.03.2021 / üsküdar |
Yüreğine emeğine sağlık
___________________________________Selamlar