Vazgeçilemeyen
Sokaktayım, bugün gece gözyaşı döküyor.
Taşlar boydan boya kilit vurmuş, yol takatsiz Beton kesmiş evlerden dumanlar yükseliyor. Bildiğim her sokak lambası ya kör, ya fersiz. Sessizliğin köşesinde gözlerim dalıyor Bakamıyorum, öyle parlak, öyle ışıl ışıl Direndikçe ben, göz kapaklarım örtülüyor. Karşı koyamadığım bir kudret, ama nasıl? Ardı arkası kesilmeyen yokuşa inat, Bir zaman sonra adımlarım hızlanıyor. Göremediğin güce yürümek miydi şu hayat? Zor olsa da varması, asla vazgeçilmiyor. Mesut Tütüncüler Denizli 06.03.2021 |
Saygılar