Hani şöyle uzansam bir diyorum o uzak yaylalarına Niğde’min
Bir tırpan omuzlasam çeliği güneşte yanan
Ağır ağır tırmansam patika yollarını mor sümbüllü dağlarının
Çiy ıslatsa paçalarımı
eğilip suyunu içsem pınarlarının
Adıyaman suyunun
Peldeağacı’nın
Kalaygöl’ün
Masat vursam tırpanıma
sel deresi kıyısında cevizlerin altında,
Karatepe’nin başında
Bahçeli Gölet’inin yamaçlarında
Kuşlarla konuşsam bir yandan
Kan ter içinde çalışsam
Terim damlasa ata dede toprağına
Kuşluk zamanı çıkınımı* açsam
Ak buğday unu yufkasıdan dürümümden ısırsam yanında süt kokulu goğ peynir
Sığınsam bir elma ağacının gölgesine yan versem otuna çiçeğine
Bir sigara sarsam tabakamdan
Adıyaman tütünü incecik kıyılmış kız saçından
Savursam masmavi dumanını gökyüzüne
Bir türkü tuttursam usuldan
Sövüp saysam sonra bütün haramilerine yeryüzünün
Silip atsam aklımdan bütün yalanlarını madrabazların
At binen / kilimlere nakış düşüren kınalı bir el okşasa saçlarımı
Yeniden gelsem şu hayata
Bir ömür daha kavga etsem kötülerle...
*Çıkın: Yiyecek torbası
04 Mart 2021