Düşündünmü hiç
bahçemdeki sadık bacım,
-cinsel organları hariç-
kadın olduğunu her ağacın?

Sonbaharda solsada,
kışın yapraksız kalsada,

"Tek ve Hür"

Bilir, görür, düşünür;
Eşdeş’iyle bir olur,
yılmaz her yıl doğrulur.
bakar doğaya çıplak,

„bir Orman gibi“

olarak

Niyemi yazdım bunları
sana Kiraz Ağacı’m,
hele dinle, bak anlatayım;
Eksi 20 derece soğuk idi 2021 şubat başı,
ama ay sonunda
20 derece sıcak güneşi yaşadık
Almanya’da,
hemde kışta
ve iki hafta içinde tomurcuklanmaya başladık!

Bu „Kıssadan Hisse“ den
hiç birşey anlamadıysan,
şimdi istersen
ne demek istediğimi daha iyi açıklayım
Kiraz Ağacı’m;
Düşüne-gide gezen Derviş’in biri
-diyelimki ben-
niçin-neyi-nerede aradığını bilmeden
gelip-oturmuş bahçesindeki Kiraz Ağacı’nın gölgesine.
Mevsimde yazmış,
Sırtını dost gövdesine dayamış,
dalda bir kiraz görmüş uzanıp almış onu,
ama bakmış kiraz kurtlu,
kurdu ve çekirdeği çıkarmış koymuş yere,
yeni bir fidan bitsin diye.
Kurt bakmış bir Derviş’e,
birde çimeni yakan güneşe
ve başlamış bilgeye akıl vermeye bir asalak olarak;
„ Sen ve ben olmasaydık salmazdı bu ağaç dal-budak,
dallara kiraz basmazdı,
paylaşamazdık meyvayı.
Tükürmeseydin çekirdeği yere,
bulamazdın bir gün sırtını dayanılacak gövde,
gölgesinde korunulacak.
Yok etseydin beni, ezerek yada ilaçla,
ne kuş kalırdı benden yararlanacak,
nede toprağa yuva yapacak karınca.
Çekirdeği koymasaydın toprağa,
yeşermezdi yaprak, açmazdı çiçek, döllenmezdi meyva.
Sonra arı karışmış lafa
ve şöyle devam etmiş söze;
„ Taşımazdı ayaklarım tozu çiçekten çiçeğe,
kendi çıkarıma yapmak için peteğimde balı.
döllenmezdi meyva toplamasaydım Nektar’ı,
sürmezdi bu bereket, bu güzellik, bu tad
Doğanın ve hepimizin başarısı olarak!

Derviş oturduğu yerden kalkmış,
bir arıya, bir ağaca, birde kurda bakmış
„ Haklısınız!“ demiş hayran,
kaybettiği yolu bulmuş inan.

Ben döndüğünce dilim
bildiğimi söyledim,
anlatmaya çalıştım
derdimi sana Kiraz Ağacı’m.
6 ay boyu hiç şiir yazmadım.
Orman ve ağacın
anlam ve yaşam olarak
bir kadın olduğunu anladım.
internette dost ve bilgi toplayarak
İstanbul Sözleşmesi‘ni öğrendim;
Namus diye, kin diye,
onur diye, din diye
her gün ülkemde 3 kadını toprağa verdim.
Altın madeni, mermer ocağı, rant ve politika uğruna
kesilen ağaçlar, yakılan ormanlar gördüm,
her ağacın dalında, her kadının bağrında
bilki birlikte öldüm.
Sen bilge,
sen sorumlu kimse;
Ana, bacı, kız yada delikanlı ise adın;
Ağaçın, ormanın ve kadının
eşit yaşam hakkını sen erkek
desteklemen gerek;

„Sorunlar vardır Kiraz Ağacım(*)
çığ gibi-çığlık gibi;
Duyarsın sesini,
durduramazsın.

Sorunlar vardır Kiraz Ağacı‘m
çözümü içinde;
"Adaaam sendeee!“
ciliğimizle
hem karşısındır, hemde uyarsın.

Sorunlar vardır Kiraz Ağacı‘m;
"Eğer demokrasiyi koruyamazsak, belki..."(*)
lerle uyarır biri,
rahat yok eder içimizdeki biz’i,
yürek ve kulaklarımızı tıkarız,
„belki?“ lerden korkarız.

Sorunlar vardır Kiraz Ağacı‘m;
Yutuk dilin söylemediği
3 aşşağı 5 yukarı ile kabaca tartılan,
kör gözün görmediği
bizi göbekten bağlayan,
düşman eden ayıran,
korkutan falan.

Sorunlar vardır Kiraz Ağacı‘m;
Çıkar-rüşvet-rant kokan, pis!
Korkuyla örter gideriz,
yalanla yok ettiğimiz
biz."

(*) KİRAZ AĞACI 14 Şiirinden alıntıdır. Yana yatık italik satırlar usta Şair Nazım Hikmet’e aittir.