Kendince kutsayıp bir kirli yolu
Hiç mi acımadın. Çekip giderken
Sevgi dolu kalbe kin tohumunu
Hiç mi acımadın. Ekip giderken...

İhanet ölümden daha beteri
Bulunmaz dünyada eşi benzeri
Zavallı gönlüme ağ dikenleri
Hiç mi acımadın. Dikip giderken...

Her yerde bir acı baksam ne yöne
Acılar içinde hep döne döne
Şu mağrur başımı kalleşçe öne
Hiç mi acımadın. Büküp giderken...

Toprak ile sudur insanın özü
Nasılda unuttun verdiğin sözü
Kalbimin içine ateşi, közü
Hiç mi acımadın. Döküp giderken...

Kılıç çalıp doğru giden işime
Kabus gibi girip tatlı düşüme
Alçak katil gibi halsiz döşüme
Hiç mi acımadın. Çöküp giderken...

Bağrıma bastıkça ben kara taşlar
Gözümden boşalır hep kanlı yaşlar
Ciğer delindikçe kanama başlar
Hiç mi acımadın. Söküp giderken...

İhanet zalimin ebet kanunu
Düşünmezler işin hiçte sonunu
Kalbin ortasına yağlı kurşunu
Hiç mi acımadın. Sıkıp giderken...

Zehir ettin bana tatlı aşamı
Ar perdesinde ki giyim kuşamı
Hades bulaşmayan nezih dünyamı
Hiç mi acımadın. Yıkıp giderken....

Düşman içeriden haince vurdu
Beni de yeseydi Yusuf’un kurdu
Kalbin atışları bir anda durdu
Hiç mi acımadın. Yakıp giderken.

Adalet terazisi kılıçtan ince
Böylesine kalleş, böyle haince
Gözümün içine gayet sinsice
Hiç mi acımadın. Bakıp giderken...

Çok ağırdır masum canın vebali
Bilmelidir insan Hakkı helâli
Yürek ortasına şimşek misali
Hiç mi acımadın. Çakıp giderken...

Ar perdesi nasıl düştü yüzünden
Edep, haya kalkmış fettan gözünden
İftira bulaşmış yalan sözünden
Hiç mi acımadın. Akıp giderken...

Arsızca yaratmış Mevlam kimini
Yüzüme nakşettin utanç resmini
Elime verdiğin bomba pimini
Hiç mi acımadın. Çekip giderken...

Kapattım dünyamı ben sana işte
Dönüşler olmaz böyle gidişte
Kapı kapalıdır geri gelişte
Hiç mi acımadın. Yıkıp giderken...

Yansamda derdimi seviyorum ben
Alıştım çileye mutluyum zaten
Şikayetim yoktur arzu halimden
Hiç mi acımadın. Yakıp giderken....

Erhan DOĞANAY
18.02.2021