Çürük Duvara Yaslanmışım
Bende isterdim aşk dolu şiirler yazmak
Kalemime bir türlü yazdıramıyorum Mutluluğun resmini mısralarla yapmak Fırçama figürleri çizdiremiyorm... İsterdim doğadan çiçeklerden bahsetmek Gül ile bülbülün aşkından nasiplenmek Deniz kenarında martı sesi dinlemek Düştüğüm cendereden çıkamıyorum... Hiç durmadan yanıyor bağrımda bir ateş Öyle azgınki cehennem nârına eş Odunu ihanettir, yakanı da kalleş Irmaklar bağlasam da söndüremiyorum... Bende mutluydum değişti kader çizgisi Kalmadı bende aşk, bitti insan sevgisi Yüzümde içimdeki kederin sergisi Sahte gülüşlere sildiremiyorum ... Bilirim değmez çektiğim bunca çile Acılar depreşiyor, dert geliyor dile Ne yapsam boşuna neylesem nafile Zamanı tersine döndüremiyorum... Çürük bir duvara yaslamışım sırtımı Kaybettim bir anda sarayımı tahtımı Sırtımdan hançerlendim yitirdim aklımı Sürünüyorum bir türlü ölemiyorum ... Erhan DOĞANAY |