Yorgun sularında upuzun
Yatıyor bu şehir
Bu kış sessizce geçiyor
Hırçınlığını usulünce okşayarak

Zihnimde zaman hissizce durmuş
İsmini bilmediğim bir boşluktur
Önümde akıp giden

Yürümekten korkuyorum
Tüm adresler silinmiş belleğimde
Şu modern mağaralarda üstüme düşen
baygın bakışlar da neyin nesi?

Daha yaza çok var
Bilerek unuttum baharı
Çoktan eteğini çekmişti bahar
Bu şehrin kırışık ellerinden

Yan yana dizilmiş
Uzun karanlıklar var şimdi
Boyunu bilmeyen kederlerim
Loş ışıkların kapısında asılı

Bir kış hüznü belki
Kar eridi
Bir buz kaldı
İçimde erimeyen

Sokaklarda merhamet süpürülüyor
Ne ağırlığı vardı ki bu kedinin bu yola
Çırpındıkça üstünde bu yolun
Minik minik yazıldı kayıp

Yoksa kalbiniz neye yarıyor ki gözünüz
Zavallı! Öylece kaldı oracıkta
Meğerse çok ağır ölünmüş
Ölülerin içindeymiş o da

Kaç asır oldu öylece uyuyorsun
Ey şehir!
Yorgunluğunda akan sular
Çürüttü kalbimizi
Aç ne olur kapısını
O eski sokaklarından birini
Görsek bir kere
Kuşlara ev yapan merhamet medeniyetini

Ayhan Altun