ÖZLEM

Başaklar sarardı
Gözler buğday tanesinde
Patika yollar bükmeden kıvrımları

Zamanı alıp yalçın kayalara hapsetsem Bahçelerde kuşlar ötmez oldu
Sırtında budanmış ağaçların dalları

İki büklüm yürürsün annem Zamanı peşin sıra sürürsün annem

Ne çok çile çekmişsin, bu garip dünyada Özledim elinden bir dilim ekmek almayı. Sana hasret kollarım,
sarar uykumu Belki gelirsin diye yol gözlüyorum
Seni ne çok ne çok özlüyorum..

Yırtık bir resmin durur duvarda
Bir melek edasında beyaz sakalınla
Dalan gözlerime dokun baba
Bak ağlıyorum.

Sensiz nefessiz, sensiz kimsesiz kaldım Adını bilmediğim bir yakarış bu

Ne çok özlemişim gel deyişini.
Güzel günler hep mazide kaldı
Şimdi üstüme yıkılıyor yıllarım.
Bir yamaçtayım annesiz-babasız
Uçurumun son kıyısında.
Size gelecek günü bekliyorum.
Belli ki sonsuzluğa bir varış vardır
Tükenmeyen bir yarış vardır.

Köyde ne varsa kurudu baba
Meyvenin hiç tadı kalmadı artık
Virane duruyor bildiğin bağlar
Çağlayanlar bir bir çekildi, kurudu heyhat
Nasipsiz kalan bu topraklarda Yokluğunuzda geçmiyor zaman.
Ne pınar kaldı, ne gelen keklik
Eşkıya talanında yıkıldı bu mekân.

Duygularım taşar gözlerimden
Düşer gönlümü yakar derinden
Anlam veremediğim sebepsiz anılar
Ayrılık rüzgârları eser başımda
Tüm sevdiklerim bana yabancı düşer
Sevgisiz topraklarda azap yağmurlarıdır pişer

Ne doğan güneşte rahmet
Ne esen yelde şefkat var
Gideceğim bilmediğim diyarlara
Doğduğum yerlere rahmet yağmurları yağana kadar.