Feryat figan sessizliğimYorgun bir gece çöktü omuzuma Saatler aktı durmaksızın Sevdiğimin uykulu çehresi Evimin çatısına şubat kondu Feryat figan bu sessizliğim Irmaklar kadar gür Tozlu yılların arasında Kabuk bağlamış yaralarımla bekledim Hüznün öptüğü yanağımda ıslaklık Bahardan kalma Ellerimden tutan aşk Yüreğimin yolcusu Sızısı dinmeyen |
İnen şubat, geceye...
Çatı bir başka âlem, bir başka lisân...
Tükenir gece de, ulanır bir yeni geceye...
Çok saygımla.