KEYFİM YOK
günlerdir üşüyorum sahillerde
öfkesinden ellerimi kesiyor lodos erken bir saatti keyfi yok ayaz yemiş şehir düşlerimi bıraktım gecelerine gün ışığına serdim gülüşlerimi mor akasyalar gördüm denizin fısıltıları vapurların kalabalığı martıların kararsızlıkları ne çok düşünecek şey vardı salgın virüs kol geziyor usanmadan canlarımızı alıyor caddeler sessiz ve yalnızdı bir caminin şadırvanı abdest alacak insanları bekliyordu kuşlar cıvıl cıvıl ibadet ediyor güvercinler konup havalanıyor minik kara gözlerine şehir sığmıyordu durup bakıyorum ellerim kan ağlıyor soğuktan korkuyorum virüsün esiri olmaktan yaprak olup düşüyorum bir çınarın gölgesine çayevi önünde eski sandalyeler soluk masalar çöpleri toplanmamış bahçe insanlar sıcak çay içmekteler sessiz ve yalnızlar rüzgar dinmiyor isteksiz mutsuz yüzlerden uyur gibi bedenim kansız dudaklarım bir bulutun içindeyim sanki musalla taşına konmuş gibi meçhulü beklemekteyim bir kedi bir çınar bir ben.. Mustafa kaya 24.12.2020 / Üsküdar |
Yüreğine emeğine sağlık
_________________________________Selamlar