GİZAşk ile can gülüşün Gül iken Aşk baharında açmaya gel Dikeni tutupta acıtma elini Goncalar Gül olurken Gönül bahçeme gülizar olmaya gel Rengin kokun ışığın güneş iken Düştüğüm çukurda muma muhtaç etme beni Tüm suskun yanlarıma sesim olmaya gel Ey can sen Allah kitabısın Bütün gizler ilimler sende yazılmıştır Kaldır yüzünü aç gönlünü okut bana kendini Sahipsiz değil ruhum ister sahibine teslim etmeye gel Gelişinle Aşka kanatlanan ruhumla kalbini kıblem eyleyeyim Yüzünü dön gözlerindeki aynada varlığıma gideyim Gördüğüm süretten mana alemine gideyim Dünya misali herkes gövdenin güzelliğine bakar iken Sana o güzelliği veren kirli topraktaki köküne varayım Sen gönülleri ilkbahara dönüştürdüğün içindir ki Biz Gül bahçesine döndük Duman içinde saklanan ışık Gönül evini aydınlatmaz Su bulandığında sema görünmez Varsın mevsim hazan giyinmişlikler ölmeye dursun sen ilgi tohumunu içime atmaya gel Kardelenlere inat içimdeki soğukta açmaya gel |