2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
450
Okunma
Bardağa doldurduğum suda bile boğuluyorum artık. Hissizleştim,kimsesizleştim, ıssızlaştım. Kalbim kan yerine kırılan hayal kırıklarımı pompalıyor beynime; her atışında beynim cam kırıklarıyla duvar örüyor; ve mutlulukla kurduğum hayaller katilim oluyor. Hiç İnsan kendi hayallerinin içinde ölebilir mi ? İşte duyuyorsun insan kendi hayallerinin içinde ölebiliyor demek ki.
Demek ben her hayalimde bir adım daha ölüyormuşum. Bir adım daha duvarı yükseltiyormuşum.
Beynim kanıyor...kanım çekiliyor; ruhum ise bir karga misali çığlıklar atıyor, dilim ise suskun! ben beni kaybettim bulamıyorum? Dipsiz kuyuların nefesizliğinde yok oluyorum.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz