Öksüz
Ayağım yanık kardan
Yüreğim kırık elden Anam anlatır Doğarken bile ağlamamışım Sanki bilmişim her şeyi Aç kalmışım Meme istememişim Hem anamın sütü yok ki Çekilmiş Gözlerinden ruhu çekilmiş İnsanlar gibi Susmuşum Bize ağlamak bile haram Ben bir öksüzüm Bir elimde ateşle doğmuşum O senin mutluluk dediğin Duygunun suretini Bir lokma ekmekte görmüşüm Bir gün sordular Neden hiç gökyüzüne bakmıyorsun Dedim ki Gökyüzünü umutları olanlar Çoktan bölüşmüşler Koca dünyayı bölüştükleri gibi Ben bir öksüzüm Bana en uzak yer kendi kalbim Benim gökyüzüm Gözlerimin buğusunda kaybolmuş Ne aşkı bilirim senin gibi Nede sevgiyi Ben ilk acıyı bulmuşum kendimde Onunla yaşamışım Şimdi bakamam senin gözlerinden Renkli rüyalara Bir derde düşmüşüm İçimde bir ateş Elleri koynumda ekmeği bölüşmüşüm Saclarım siyah gözlerim ela Tıpkı senin gibi düşlerim Ellerim Yüreklerim Bir baksan gözlerime Aynı bahçenin çiçeklerini Seyre dalar hüzünlerim Bir tutsan bir tutsan ellerimi Senin gecene de yüreğimi bilerim Ben bir öksüzüm Tıpkı senin gibi |
ve şimdide yetim oldum
şairinde dediği gibi
Annesinden dayak yediği halde anne diye ağlayan çocuğa annen yok diyemezsin
mükemmel bir şiir di
yüreğin var olsun