Ne kadar gayret sarf ettim, şu yalan Dünya’da
Anlayan da, yanlış anladı Beni
Doğruları analiz ettim hayalimde, rüyamda
Anlamadı beniâdem, hiçbir genimi

Gelecek sıkıntılar için çırpınıp, durdum
Duyuramadım, hiç kimseye sesimi
Her gün kendimi son kapasiteye kadar yordum
Kabul ettiremedim kimseye, asıl çaremi

Her gün samimiyetle, adaletle, arkadaş oldum
Sabitledim, değiştirmedim, asıl yerimi
Çamurlu alanları, taşla doldurdum
Hep huzurlu yöne doğru, yürüttüm gemi

Her dakikam, her saniyem imtihanımdı
Hak söz dışında açmadım asla çenemi
Çevremde sürekli mahlûklar vardı
Ancak; kötüleri, çirkefleri sardı çevremi

Ben, kendimi, kimseye anlatamadım
Ne bir kelimemi, ne bir hecemi
Gece gündüz başımı zonklatıp, yardım
Anladım ki, şu Dünya’da herkes acemi

Oysa bu Dünya ne kadar mükemmel
Sadece kendimi inandırdım ben, beni
Aslında her şey toplumsaldır, yoktur kişisel
Eskiyi bıraktığın an, kalır mı yeni

Yoksa kardeşlik, olmaz ki huzur
Asıl bunun için parçaladım kendimi
İnsanların ekseriyeti nankör ve muzur
Hep başka türlü anlar, asıl söylemi

Anlaşıldığım gün, öldüğüm gündür
Bundan dolayıdır, hep çekerim içimi
Asıl, yazdığım, çizdiğim; ürünümdür
Alıp gidiyorum, hak ile dolu olan cezvemi

07.12.2020-Ankara