Bir Gün Bu Vebayı
Her Can Tadacak


Maskesiz âsiler ölüm saçacak
Çember daraldıkça ateş basacak
Dede torununa suçu yüklerken
Her can ‘eyne’l meferr’ deyip pısacak

Vicdansızda vicdan, insaf ne gezer
İkaz etsen dönüp ömrünü çizer
Bu ejder-i nihân pek marifetli
Bakarsın evrenin sırrını çözer

Tabipte mecâl yok hasta bakacak
Ne bir su verenin ne cam açacak
Kimsesiz, çaresiz, medet beklerken
En yakın dostların senden kaçacak

İnsanlar ha bire mezar kazacak
Kuru yaprak misli canlar uçacak
İster vezir olsun ister bir çoban
Her can bir çukurda bir gün yatacak

Kaderde var ise, bizi bulacak
Ecel kapımızı bir gün çalacak
Göçenler dertlere elveda derken
Kalanlar ejdere mahkûm olacak

Kapılar mühürlü yanmıyor ocak
Çarnaçar kaçarız biz köşe bucak
Yakından, uzaktan, candan, cânândan
Bir gün bu vebayı her can tadacak

İdris Esen, Kasım, 2020, Erenköy

‘eyne’l meferr’: Firar edecek, sığınacak yer nerede?
ejder-i nihân: görünmeyen ejderha, canavar