ASUMAN

Sevginin bir adı sen,
diğer  adı  ben  
iki çoban yıldızı, dolaşır  tepemizden
Gök yüzünden yağarken
Deli ruzgarlar kaptı
Belliki ruyalarda
Ne sen vardın nede ben
Birde yaşam Sevdamız vardı
Kimbilir ne haldedir
Çarmıha gerilmiş zaman
Sinemde gün batımı
Hala Gözlerde uyku
Şafaksa sökmektedir
Ah Asuman ah.
Ağır gelir varlığın
Yıldızları sür üstümüze
Süreyya ışığında
aşka, varalım Erken
Sivrilmiş Düşlerim var
Birinde çocukluğum
Birinde sen
benim güzel boşluğum
Azgın yarınlar kaplamış dört yanı
Kar yağar üstümüze kar
Kışımız kıyamet
Ha gayret biraz daha sabret
Van Gölü kıyısında serin bir günde oturmuş
Müştehir karakayadan  güzel bir şiir okuyoruz
Isınır içimiz
Bizim öyle kirli ellerimiz yoktu,
diyordu asuman
Oysa dört yanımız zehir zemberek yalan
Balıklarla yarenlik
Güzel martılar kurar
Derdimizi ne bilsin
Nerden bilsin  dalgalar
Serhadın ozanlarını dinliyorum
Suphanda yankılanır ağıtlar
Gölün bir kıyısında
Yaşar Kemal
ince Memedi yazar
Zagrosun çığlığında yankılanır  feryatlar
Ah müştehir hocam, yine hazana kaldık
Ne yaz gördük ne bahar.