İKİ MÜFRET İKİ MÜHLET
iki müfret
iki mühlet yanar dururmuş hezeyanlar da ve bunların yürekleri çöl misali kururmuş her gece vaveyla değil bu hülyada gönül kırgınlığı bu ama sana değil kendime bu melet var ya bu melet nerde bir imkânsız varsa gider onu bulur sahi sevmeler hep susarak mı yaşanır ? hep meyve veren ağaçlar mı taşlanır ? ben sadece sessizliğe değil sensizliğe de mahkûm oldum almayayım daha fazlasını zira boğazıma kadar doldum |