Ayrı yerlere serpilmiş bir tohum hayatımız
Kurak çöllerde sana hasret boy vermek gibi
Acı içinde çatlamış dudadaklarımdan filizleniyorsun
Güneş her dem yakarken tenimi,sen gölgem oluyorsun
İnadına yaşa diye

Ben sensizliğin ilk çığlıklarında doğarken
Adını bile bilmediğim gökyüzü
Sesizliğiyle kırbaçlıyor bedenimi
Sen diye serap’lar doluyor gözlerime
Hiçliğin girdabında,yaşamın olmadığı
Kimsenin ayak basmadığı yüreğimde
Vatanım olurmusun sahranın çöllerinde

Ecel ölüm çanlarını çalarken
sen yükseliyorsun yüreğimde
Elif gibi şahdamarımda dolaşırken
Semaya açılan ellerim dua oluyor
sen düşüyorsun toprağıma
Dünyanın rahminden kopup,
adım atıyorum varlığına

Bu diyarlar kurak,bu ben kimsesiz
Arafta senli mavinin gizemi duruyor
göz pınarlarımda
Ve doğdum yer yüreğin oluyor
Acının mükafatı gözlerin onlar bana hediye...