DevâŞiirin hikayesini görmek için tıklayın " Güzel İzmir ’ im ; kanayan yaralarına merhem olamasak da dualarımızla en yakınınızdaydık. "
saymadım ! kaç ceset çıkarıldı gözlerimin çukurundan kaç acı toprağıma dikildi bu kaçıncı ölüm uykusuna direnen yabancının sokak kavgasına denk gelişim sol yanımdan başlıyorum sızlamaya Allah’ım telafisi olmayan hatalara karışmış rüzgâr yangın yerini küle çeviren güneşse mahkum günün her saatine ama kalmaz ki delikleri kapanmış bulutların imdat çığlıkları yankılanırken yere düşer deva’nın melekleri kırıkları zamanla alçılanır peki ya şimdi nasıl çizilecek mutluluğun resmi günyüzü gökyüzüne bu kadar uzakken bir kere düştü mü soğuk bedene ne nefes kalır ne de anlatılacak bir hikâye gelecekte keşke ölmeseydi ölenler ve keşke gitmeseydi ruhunu sonsuzluğa teslim edenler kimse yıkılmasın ! 07/11/2020 01;50 eMİNeYZAMAN |