Güldane.

Sen esip söndürdün,gören gözümü.
Karanlığa düştüm, söndüm Güldane.
Kimsem kalmayınca, dövdüm dizimi.
Tükenmez dertlere kondum Güldane.

Ne dedim de küstün, sebebin niye.
Sanki az yalvardım, gitme dur diye.
Ayrılğın soktu, başımı suya.
Sulu değirmene döndüm Güldane.

Yüreğime candın, damarıma kan.
Başıma tac oldun,özüme şan.
Hep peşinden geldim, durdum an be an.
Hallerine bakıp, kandım Güldane.

Yollarıma çıkar, bakar dururdun,
Her bakışta beni candan vururdun.
Nazlı nazlı dönüp bana yürürdün.
Beni seviyorsun sandım Güldane.

Bilmem nereliydin, sen nerden geldin.
Bağlarımı çözdün, gönlümü çeldin.
Kaşınla gözünle bağrımı deldin.
Devrilip yıkıldı bend’im Güldane.

Önüme, arkama devrildi kaşım.
Ardına yürüdü gözümden yaşım.
Dumanlar bürüdü dolandı başım.
Odunsuz, kömürsüz yandım Güldane.

Sen girdin gireli gönül hanıma.
Bakışların mezar oldu canıma.
Almam artık Birisi’ni yanıma.
Çuluma oturdum, dindim Güldane.



zekeriya duman