İrkil
Sebeplerin sükut ettiği yollarda, gün batımı ufuklar.
Zaman gebeliğinde yeni günler doğurur aydın şafaklar. Karardığın kadar karar ey hakikatı örten uzun gece Zulümatın ardından, talan alanların dönecek sevince. Bir virüs gibi yayıldı ahmaklara köhne şahsi marazın. Fark etmezse de, mösürümallar seni, bilindi kin garazın. Kar zannı yalanların düşmez ki, hakikat bülbülü dillere. Sahibi kulub ihsan eder hakkı, batıl girmez gönüllere Baharını sarmış fırtınaların sürüsü, bitmiştir yazın. Sürur zannettin, kahrolası dünyan, beden çatlağında hazin.. Beyinlere pranga vurmuş, eğik başlar boyunlarda tasma. Kardeş namusu zannettik, umumun malı fahişe bu yosma. Ey! hüşyar ruh irkil bu gafletin delaletinden sıyrıl Hakk’a Hakk"ın nazarında, nara zemindir zam zulümlere şahika. Şair:Şamil KAFKAS |