Bilenler suskun, arka planda.
Zorba, zalimler ön saf, talanda.
Hak, hukuk yazılı, hep yalanda.
Gerçek kalmadı, haller kalmadı.

Halklara, işkencenin her türü.
Yine halktandır, seyirci sürü.
Silahlar yakıyor diri, diri
Bıçak kalmadı, eller kalmadı.

Hakkı arayan, düçar zarara.
Zalim çekinmez, atıyor nara.
Yabancı vatan’da sıra, sıra.
Kaçak kalmadı, kullar kalmadı.

Genleriyle oynandı yeşilin.
Maden, meralar satıldı, her ilin.
Tüyü bitti, feryatlarda dilin.
Çiçek kalmadı, çöller kalmadı.

Mazlumda, dört mevsim tam zemheri.
Toplumlar takatsız, kalmamış feri.
Mal, mülklere, el konulmuş seri.
Seçek kalmadı, diller kalmadı.

Çirkef yaşamdan, bizar asuman
Semalarda bulutsuz bir duman
Yeryüzü kurumuş, yoktur harman.
Biçek kalmadı, seller kalmadı.

Vatan evladı, göçe zorlandı.
Bilim insanı, suçla horlandı.
İnsanı gören, şeytan arlandı.
Köçek kalmadı, zül’ler kalmadı.
Şair : Şamil KAFKAS