UMUDU TÜKENMİŞ ÇOCUK GÜLÜŞLERİ
Umudu tükenmiş çocuk gülüşleri!
Failli meçhul bir ceset gibi tedirgin bakıyor gözleri... Suya hasret toprak gibi, kurumuş yürekleri. Bakınca kanım donuyor, anlamını yitiriyor dünya... Halkı tarafında yalnız bırakılan, Musa gibi, asabiyim yine. Üstelik bir kimliğim bile yok Az bilinen bir mahkeme dosyasında geçiyor adım. Özgür dünya şiariyla anılıyorum, sorgucular tarafında. Belleğimde karanlık kuyu yok Karanlıklara karşı bir şiir düşüyor beynime Yasaklanmış dilimdeki harflerle kazıyorum duvarlara. Duvara asmadığım haritaya bakıyorum İçinde şehir seçiyorum Şehrim oluyorsun bazen Baştan başa arşınladığım. Bir menfeze sıkışmış gibi, çarpıyor kalbim. Başımın ağrısı dalgın dalgın, düşünmeme vesile. 11 Ocak 1996 Gayrettepe Hüseyin Taşdemir |
sevgi vardı,
O güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla