İkimizde de yok bu güç , değil mi ?
Onca geçen güzel vakitten sonra ,
Aynı yağmurun damlaları değilmişiz gibi ,
Uzaktan uzağa yalnız bir bakışa mahsur...
Yok , biliyorum.
Ne senin gözlerime bakmamaya ,
Ne de benim senden uzak kalmaya...
Meğer ısıttığı kadar üşütürmüş sevgi ,
Kül olup gidince bütün odunlar ,
Yanacak bir şey kalmazmış.
İkimiz de üşüyoruz ama ne çare ,
Ya sarılıp birbirimize , öldüreceğiz soğuğu
Ya da sarıp sarmalayıp o öldürecek bizi.
Canım yanıyor saramadıkça seni.
Sahi , hiç canı yanar mı sevilenin ?
Seveni üzmemek pahasına ,
Emin olmadığı duygularını saklar mı ,
Yüreğini kanatır mı , yanıt bulamıyorum.
Uzun bir süre bakma gözlerime
Kalp ya bu , tutulur belki
Yağdırır yağmuru göz pınarlarından.
Nasıl inandıysan öyle git
Yoksay beni , çıkar hayatından.
Belki bir süre sonra temelli çıkarım ,
Adımı bile hatırlamazsın.
Hatırlanacak şeyler varsa ,
Onlar da sıcacık anılarımız ;
Bırakalım bizden bize sadece onlar kalsın.