Bir Sevdaya Yenik Düşen İki Ayrı Cephe
İkimizde de yok bu güç , değil mi ?
Onca geçen güzel vakitten sonra , Aynı yağmurun damlaları değilmişiz gibi , Uzaktan uzağa yalnız bir bakışa mahsur... Yok , biliyorum. Ne senin gözlerime bakmamaya , Ne de benim senden uzak kalmaya... Meğer ısıttığı kadar üşütürmüş sevgi , Kül olup gidince bütün odunlar , Yanacak bir şey kalmazmış. İkimiz de üşüyoruz ama ne çare , Ya sarılıp birbirimize , öldüreceğiz soğuğu Ya da sarıp sarmalayıp o öldürecek bizi. Canım yanıyor saramadıkça seni. Sahi , hiç canı yanar mı sevilenin ? Seveni üzmemek pahasına , Emin olmadığı duygularını saklar mı , Yüreğini kanatır mı , yanıt bulamıyorum. Uzun bir süre bakma gözlerime Kalp ya bu , tutulur belki Yağdırır yağmuru göz pınarlarından. Nasıl inandıysan öyle git Yoksay beni , çıkar hayatından. Belki bir süre sonra temelli çıkarım , Adımı bile hatırlamazsın. Hatırlanacak şeyler varsa , Onlar da sıcacık anılarımız ; Bırakalım bizden bize sadece onlar kalsın. |