Nefesi kesilip, kalınca cansız
Gönlümü yollara vurmayı sevdim
Hep uzağa bakıp ve hep imkansız
Zor olan hayaller kurmayı sevdim

Yol benzemiş koptu kopacak ipe
Bir tepeyi aştım, yeni bir tepe
İnsanoğlu yönelmişken hep, hep’e
Hiçliğin içinde durmayı sevdim

Bakan görmez bazen, gören bakmazmış
İbrahim olanı ateş yakmazmış
Yollar pusuyumuş, yollar çıkmazmış
Bılmem hiç dönmeyi, varmayı sevdim

Bir Ulu hep gözler, gözletir beni
Özlerse bir kulu, özletir beni
Her yara, kimdeyse sızlatır beni
Kanayan yarayı sarmayı sevdim

Yeter yok, ağzına kadar basılı
Fikirler askıda durur asılı
Niyeleri buldum niçin, nasılı
Düşünüp, aklımı yormayı sevdim

Haksızlık var ise susmak zulümdü
Susarak yaşamak zaten ölümdü
Geldik, insan kalmak başka bölümdü
Söylemeyi sevdim, sormayı sevdim


uytun ....