ihtimal dahilinde uslanmadı bulutlar
Sen dahi fevkindeydin yağmurun,ağla hüzün yüzlü kadın !
Hıçkırarak ağla !
...





Masum bir rüzgara kanat çırp bu tanıdık mevsimde
Nezaketsiz martılar değmesin gözlerine
Islansın yakamozlar mahçuplaşan göz bebeklerinde
Sen doyasıya ağla yine de
Malum,hasret her gönülde zemheri
Ve seyrek bir esintiyle dokunur hep





Çekingen karanlıklar gökyüzünde yıldız bırakmaz
Ki cömerttir siyah
Yaramazca oynaşır göçmen kuşlarıyla
Suçlanma geceyi tutamadım diye
Uykular
Oysa uykular cılız düşlerde sıralı
Ben zaten hüzünlerdeydim
Senin yüzün zaten buralı





Arsız arsız bölünür eskiye dair ne kadar tebessüm varsa dudaklarında
Tanıdık gelir bütün sima’lar
Sen bakamazsın
İstesen de bakamazsın
Çıkamazsın acıların şımarıklığından
Anlamsız adımlarına gizlenir itibarlı bir sükut
Ve suskunluk onurunu paylaşır daima





Sakıncasız bir elemdir belki de
Hayata tutunamayışı yüreğimizin öylece
Belki bıçak sırtı bir sevdanın salıvermesi kendini yalnızken gece
Görülen lüzum üzerine
İpe çekmesi makus talihini ellerin
Yazık,oysa hüzün ne kadar da benimsemişti yüzünü bu sefer




Ey hüzünlerin yüzüne en çok yakıştığı kadın !
Bir avuç hüzün serptim yüzüne
Yağmur taneleri yadırgamadı gözlerini,haydi gülümse !
Yanağından süzülen damlaların kirliliği ile mutlu ol !
Oysa çirkin olmalıydın
Dokunmamalıydı hiç bir acı kanadına
Kibirli saçlarının inadına
Fısılda sessizliğe tüm asiliğini
En son fasılda




Aslında,
Alçak gönüllü hayaller ne kadar da cimri değil mi ?
Tebdili bir sevdaya eyvallah
Eyvallah göz yaşımdan kadehe dolan kadın
Ve eyvallah,bir mum ışığında titreyip
Ardından solan kadın eyvallah...







uytun ................