bu şehirde biz tesellimizi kaybetmiştikkuytulardan geliyorum sokak arası oluyorum kent hikayelerine kor oluyorum sensiz dudaklarımla yangınlarda boy gösteriyorum hazandı geceydi üşüyorduk kristal zerrelerde donmak üzereydik sevdalar unutmuştu umut etmeyi damarlarımıza hüzün zerkediyordu seni arıyordum gözlerini uzak hayallerimizi delişmen sevgimizi bu şehirde biz kendimizi terketmiştik erken bir ayrılıktı benden gidişin vakitsiz sararan güz gibi düşüyordun içime bu soğuk, bu can kırığı bu her zerresi çoktan buz tutmuş yüreğimde başka sevmelere inat seni arıyordum bu şehirde biz bakışlarımızı kaybetmiştik gözlerine baktığın kim şimdi kıyamet mi ansızın saran çehremi yaşadığımdan emin değilim gittiğin kadar bir de seni özlediğimden yalnızlığımdan kimsesizliğimden bu şehirde biz can evimizi yikıp geçmiştik ellerimde kanıyor dizeler artık ne kadar yazsam sana uzak olmuyor bıçak sırtı yaşıyorum uzun zamandır içimden azgın bir durgunluk geçiyor dışımda yapayalnızım arada bir nefes alıyorum sonra giderken söylediklerini kusuyorum aramanı bekliyorum çalmayan telefon başlarında seni bekliyorum senin önemsemediğin kadar ağır kahırlarla vuruyorum kendimi beklememe lanet edip kiralık cümlelerle fiyakalı intiharlar diziyorum urganlara sonra vazgeçiyorum ya gelirsen.. ihtiyactan satılık değil yalnızlığım biliyorsun ama bilmediğin ,yalnızlığım için gerekli yokluğun.. syrus |
senin önemsemediğin kadar
ağır kahırlarla vuruyorum kendimi beklememe lanet edip
kiralık cümlelerle
fiyakalı intiharlar diziyorum urganlara
sonra vazgeçiyorum
ya gelirsen..
Unutmayın,kardelenler en zor koşullarda,umutların tükenmeye yüz tuttuğu anlarda beliriverir.Maviliklerden vazgeçmeyin,bir de uçurtmalardan.