altı ağustos
geniş bahçemizde küçük tüpün önünde
bana verdiğin ayakları yakardım bana ilk sarılışın kaybettiğim andı ocakta kaynayan süte ekmek bandırıp gözyaşlarım akmaya başladı ürkekçe kimsenin suçu yok,ben suçluyum anne! bana ilk nasihatın tayin beklediğim zamandı zaman ilacıdır her şeyin, sabır ise bir nimettir beş ağustosa kadar çocuk olan ben altı ağustosda büyüdüm anne |